در سده‌های اخیر این امر تداول داشته است که به هنگام رسیدن طالب فقه
به مقام شایسته‌ای از علم، از سوی استاد یا استادان وی، تصدیقی غالباً به
صورت کتبی و احیاناً به طور شفاهی صادر می‌گردد که وصول او را به درجه
اجتهاد گواهی می‌دهد. این تصدیق را اصطلاحاً «اجازه اجتهاد» می‌نامند. اما
این اجازه ورای جنبه تشریفی و بازتاب اجتماعی، از دیدگاه علمی ارزش فراوانی
در بر ندارد، مگر از باب قول خبره یا به‌احتمال ضعیف از باب شهادت.
درباره این سایت